Hoe voelde het om te voeden in de natuur? En om zo gefotografeerd te worden?

Het borstvoeden in de natuur is dagelijkse kost voor mij (of toch voor mijn zoon, haha). Dus dat voelde vertrouwd aan.

Het gefotografeerd worden, is iets waar ik aan moest wennen. Gewoon de onzekerheid die parten speelde.

Maar voor alle duidelijkheid: ik was erg ontspannen. Zeker omdat de fotografe in dezelfde fase én golflengte zat.

Hoe voelt het om borstvoeding te geven in het openbaar?

Wel. Hm. Persoonlijk vind ik het erg belangrijk dat dit kan gebeuren. Wanneer hij een kleine baby was, wordt dit over het algemeen wel getolereerd. Godzijdank. Ik blijf altijd wel een soort gêne voelen het moment dat ik hem aanleg.

Zijn leeftijd loopt wel synchroon met het aantal oncomfortabele situaties. Mensen weten zich niet altijd een houding, inclusief de verbazing over zijn ouderdom en dat ik nog steeds de borst geef. Zelfs in mijn dichte omgeving krijg ik verrassende reacties. De ene herpakt zich en prijst het toe, de ander zwijgt en houdt zijn mening voor zich.

​Mijn appeltjes hebben hun peer al afgezien.

​Wat is je relatie met je borsten?

Goh. Laten we zeggen dat mijn appeltjes al hun peer hebben afgezien dankzij de borstvoeding! Grapje, dat valt op zich wel mee.

Ikzelf had vroeger geen schaamte over mijn borsten. Ik had bijna geen borsten en daar geen complexen over. Nu zijn ze aanwezig en ik kan er precies niet aan wennen.

Mijn schaamte zit niet in de borst zelf, maar wel de tepel. Je zal me niet snel meer ongegeneerd monokini zien rondlopen of omkleden. Zelfs voor mijn man. Erg jammer, ik weet het, want mijn borsten verdienen dit niet!

​Moest er een toekomstige mama naast jou zitten, welk advies zou je haar geven betreffende borstvoeding?

Probeer bij regelmaat eens stil te staan bij jullie verbinding. We zijn zo vaak geneigd tijdens dat moment iets anders te doen. Leg ook af en toe boek, gsm of gesprek neer.

En kijk naar hem of haar. Als we aan tafel zitten, vinden we het ook niet aangenaam wanneer ons gezelschap met iets anders bezig is.

Als je jouw ervaring met borstvoeding geven in 1 zin moet samenvatten, hoe zou die klinken?

Het vraagt een bodemloze energie, die ik graag opdiep, want het brengt iets verbindend met zich mee dat in vele richtingen werkt.

​Herinner je je een grappig moment tijdens het borstvoeding geven?

Ik fiets veel met Odilon in de draagzak. We waren nogmaals op pad, met zijn oudere broer Maurice en de hond. Het was tijdens de lockdown en Maurice en ik hadden een erg moeilijke dag samen. Tijdens het hoogtepunt van onze spanning kreeg Odilon honger, maar Maurice wilde kostwatkost meteen naar huis. Hoe kon ik beide zonen tevreden stellen? Borstvoeding in de draagzak, fietsend naar huis. Geslaagd! Bovenal nam ik er een selfie van, als kers op de taart.

Wat is je favoriete borstvoedingshouding?

Liggend, op bed. Kussens onder het hoofd, indommelende ogen. Van beide. Mmmm slapen… wat was dat ook al weer?

Borstvoeding leert me te rusten, voor mezelf te zorgen.

​Wil je nog iets kwijt?

Er is iets wat borstvoeding nog van me vraagt. Voor mezelf te zorgen en dat vind ik erg moeilijk. Ik ben geneigd mezelf uit te putten om te zorgen dat alles in orde is. Alles onder controle. Maar als je geen tijd neemt om te rusten -wat voor mij een serieuze uitdaging is- heeft je lichaam niet de energie genoeg melk aan te maken. Dan heeft je kind niet genoeg melk (je kan het niet inschatten want je ziet niet exact hoeveel je kind drinkt) en dan is hij huilerig, kan moeilijk slapen, zodoende geraak jij nog meer uitgeput van de zoektocht naar de oplossing, enzoverder. Vicieuze cirkel.

Kortom, borstvoeding leert me te rusten, leert me voor mezelf te zorgen. Ook al kom ik proper en georganiseerd voor de dag, zelfzorg gaat uiteraard verder dan dit. Hallo uitdaging, dankjewel borstvoeding.