Bo is 32 jaar, woont in Gentbrugge, en is mama van Bonnie, 4 maanden jong, en Nana, 3 jaar.
Hoe verloopt de borstvoeding tot nu toe?
Heerlijk. Ook al heb ik bij een tweede ook al mijn portie “struggles” gehad. Een pasgeboren baby aanleggen is niet hetzelfde als een baby van 6 maanden aanleggen. Dat was een pijnlijke reminder in het begin, met de nodige kloven tot gevolg. Maar het is wel zo dat het veel vlotter ging dan bij mijn eerste dochter bij wie ik echt lang gesukkeld heb.
Van zodra m'n melk toeschiet, ervaar ik kort melancholie.
Nu we een paar maanden verder zijn van de bevalling is me wel iets opgevallen. Wanneer ik haar aanleg, voel ik me melancholisch. Kort en licht. In het begin dacht ik nog dat het de vermoeidheid was van de bevalling. Maar hoe meer ik er op ben beginnen letten, hoe meer het me echt opviel. Van zodra m'n melk toeschiet, ervaar ik kort melancholie. Ik ben dat eens gaan opzoeken en blijkt dat het dus écht een ding is, en het ding heeft een naam: 'dysforische toeschietreflex'. Gelukkig ervaar ik het in lichte mate en is het na ongeveer een minuut voorbij.
Gaf je moeder jou borstvoeding? En had dit een invloed op je eigen borstvoedingservaring?
Ja, mijn moeder heeft me lang borstvoeding gegeven en vertelde me ook al van heel jongs af hoe belangrijk borstvoeding is. Dus bij de geboorte van mijn dochter was er geen twijfel over hoe ik haar zou voeden. Ik denk dat de generatie van onze mama’s echt heeft moeten vechten om terug de omslag naar borstvoeding te maken, in het "flesjestijdperk".
De generatie van onze mama’s heeft moeten vechten om terug de omslag naar borstvoeding te maken.
Hoe voelt het om borstvoeding te geven op een openbare plaats?
Ik heb er geen probleem mee. Ik probeer ook niet subtiel borstvoeding te geven want dat levert nog meer geklungel en angstzweet op. Al ben ik me wel bewust van de locatie waar ik afspreek. Het ene cafeetje is het andere niet.
Hoe kijk je naar je borsten? En is die blik veranderd sinds je borstvoeding geeft?
Hiermee heb ik het moeilijk. Mijn borsten zijn aanzienlijk groter en ik ben zelf niet zo een fan van grote borsten. Maar uit ervaring weet ik dat dit na 6 maanden terug goed komt. Naast het uiterlijke vertoon ben ik wel zeer trots op de superkrachten die ze hebben en vind ik het, hoe meer ik er over weet, iets enorm prachtig. Wat het vrouwelijk lichaam kan. Zo in verbinding staan met je baby zonder de navelstreng. Als mijn baby huilt schiet de melk toe, als zij drinkt krimpt mijn baarmoeder na de bevalling, als zij drinkt stil ik haar pijn en omgekeerd. Zij geneest mij en ik genees haar… het is iets fascinerend.
Zij geneest mij en ik genees haar… het is iets fascinerend.
Moest er een toekomstige mama naast jou zitten, welk advies zou je haar geven?
Neem een goede vroedvrouw/lactatiekundige onder de arm en vraag desnoods op voorhand of zij bereid is om naar het ziekenhuis te komen na de bevalling om je te begeleiden bij de borstvoeding.
Na de geboorte van mijn eerste dochter kreeg ik om de 6 uur een nieuwe vroedvrouw over de vloer met ander advies. Gevolg: een onzekere mama die huilend thuis kwam. Ook bij mijn tweede dochter bleef ik er niet van gespaard. Op een gegeven moment was ik er dan eindelijk in geslaagd haar zelf goed aan te leggen zonder de vroedvrouw van het ziekenhuis. Ik was heerlijk aan het verbinden met haar, haar handjes aan het strelen, haar goed aan het bekijken en knuffelen. Komt er plots een vroedvrouw binnen: “Ge doet het helemaal verkeerd”. Ze nam mijn babytje uit mijn handen en legde haar vrij brutaal aan op een andere manier. “En ge moet zeker van die handjes blijven”. Vanaf dat moment heb ik de klik gemaakt. "Ze mogen allemaal hun zegje doen maar als de deur dicht is; doe ik het op mijn eigen manier". En vanaf dan vlotte de borstvoeding.
Ik denk dat er in het ziekenhuis een meer eenduidige richtlijn mag zijn over borstvoeding en al zeker een veel warmere manier van omgaan met kersverse mama's. Voorlopig is die er nog niet, of ik heb die althans nog niet ervaren, dus ik adviseer om een vroedvrouw te zoeken waarmee je op de zelfde lijn zit en die jou te laten bijstaan tijdens de eerste weken van de borstvoedingsperiode.
En naast dat: “Mother always knows best” maar echt “always”. Moedergevoel of vadergevoel is iets enorm krachtig. Vertrouw daar maar in. Het zal vaker juist zijn dan iemand anders zijn mening over jouw baby.
Herinner je je een grappig moment tijdens het voeden?
Bonnietje laat vaak protjes tijdens de voeding. Heerlijk vind ik dat. Ik kan zelfs genieten van de geur. Ik denk omdat ik het zo iets leuks vind, te weten dat mijn borst pijnstillend werkt.
Welke rol speelt jouw partner in het verloop van de borstvoeding?
Ik denk dat borstvoeding zonder partner zeer zwaar moet zijn. Bij beide borstvoedingsperiodes heeft mijn man mij er telkens mentaal moeten doorsleuren om te blijven doorzetten. Ook het feit dat ik alles kan bespreken met hem en dat niks taboe is, was zo belangrijk. Bij mijn eerste dochter heeft hij me zo goed bijgestaan, moest hij zelf borsten hebben, hij had haar perfect kunnen aanleggen. Hij zegt altijd dat hij het jammer vindt dat alleen ik dit kan, maar ik denk dat borstvoeding geven echt iets is wat je met twee doet.
Ik denk dat borstvoeding geven echt iets is wat je met twee doet.
Wat is je favoriete borstvoedingshouding?
De klassieke Madonna houding.
Waar zie je jezelf staan binnen dit en één jaar (als het op borstvoeding aankomt)?
Ik hoop tot 12 maanden borstvoeding te geven. Ik heb nu een jobaanbieding die vroeger start dan gepland dus de vroedvrouw en ik gaan uitdokteren hoe we dit kunnen organiseren opdat ik toch exclusief borstvoeding kan blijven geven.
Vat jouw ervaring met borstvoeding samen in 1 zin?
De magie van de natuur toegepast.
Wil je ook graag jouw borstvoedingsverhaal in woord en beeld laten vastleggen? Boek dan een fotoshoot met Josefien