Hoe verloopt de borstvoeding tot nu toe?

Bij mijn eerste dochter Leah lukte de borstvoeding heel goed. Het lukte meteen en voelde echt heel natuurlijk. Ook met de tweeling kwam mijn melkproductie vlot op gang, al tijdens de zwangerschap. Ik maakte me dus weinig zorgen of het zou lukken. Tot na de geboorte beide baby’tjes te zwak bleken om live te drinken. Kolven en flesjes geven dan maar, al was dat ook soms een strijd. Billie kon na een paar weken gelukkig wel volledig live aan de borst. Maar Norma was zo klein dat - ook toen ze na een dikke drie weken op neonatale naar huis mocht - we haar moesten wegen na elke voeding aan de borst en bijvoeden met flesjes. Het was zo’n groot contrast met de prachtige borstvoedingsmomenten die ik had met Leah. Het kostte me veel energie om zo met haar gewicht, met die cijfertjes, bezig te zijn. Na twee lange maanden lukte het om haar exclusief live te voeden.

​Nu geniet ik er van om te zien dat de baby’tjes echt twee verschillende karakters hebben, ook in hoe ze aan de borst drinken. Norma bijt als er te veel prikkels zijn, dus vooral ’s avonds zet ik me best apart in een donkere kamer. Ze is enorm snel afgeleid, dus voeden terwijl ik Netflix zit te kijken, dat lukt niet meer. Maar voor Billie mag de boel ontploffen, die heeft voor niks anders oog als ze honger heeft.

​Ik geniet ervan om te zien hoe de baby'tjes echt twee verschillende karakters hebben, ook in hoe ze aan de borst drinken.

​Hoe vaak voed je gemiddeld per dag?

Als ze thuis zijn krijgen ze op vraag. Meestal zo’n vijf voedingen overdag en nog één à twee nachtvoedingen (per baby). In de kribbe drinken ze minder, maar daar eten ze blijkbaar beter van hun vaste voeding.

Gaf je moeder jou borstvoeding? En had dit een invloed op je eigen borstvoedingsverhaal?

Mijn moeder gaf zo’n drie maanden borstvoeding bij mij en bij mijn oudere zus. Ze was erg blij toen ik ook borstvoeding ging geven. We hebben er verder niet veel over gesproken maar ik weet wel dat bij haar de borstvoeding net als bij mij als vanzelf ging.

​De ervaring van mijn zus heeft dan meer invloed gehad in mijn beslissing. Ik was 23 toen zij mama werd en ze was de eerste uit mijn omgeving die een kindje kreeg. Ik heb toen gezien hoe het niet altijd van een leien dakje loopt. Zij werd niet goed begeleid en had enorm veel pijn bij het borstvoeding geven. Ze is dan overgestapt op flesjes. Ook bij mijn schoonzus en een aantal van mijn beste vriendinnen heb ik gezien -voordat ik zelf mama werd- hoe uitdagend en pijnlijk de eerste week/weken van de borstvoeding kunnen zijn. Sommigen zetten door, anderen haakten af. Dat heeft me doen inzien dat het niet altijd vanzelf gaat en dat je zelf je grens moet bepalen. Dat het mooi is als het lukt maar dat flesjes geven ook mooi en intiem is. Het is geweldig dat het niet moét, dat het niet ten koste moet gaan van de mama. Ik ben dankbaar dat ik dat van dichtbij heb mogen meemaken. De openheid en verdraagzaamheid tussen moeders die ik ervaar in mijn vriendenkring vind ik erg waardevol. Je omringen met zo’n 'support group' maakt je mentaal meer weerbaar. Het is een lifesaver als jonge, onzekere mama.

​Concreet heeft het er voor gezorgd dat ik meer professionele begeleiding ben gaan zoeken tijdens mijn eerste zwangerschap. Ik zocht vooraf een vroedvrouw die ook lactatiekundige was en waar ik me goed bij voelde. Mijn man en ik zijn samen een workshop borstvoeding gaan volgen. Het hielp enorm dat hij daar bij was. Daarnaast hadden we ook afgesproken dat het echt oké was als het niet zou lukken.

​Bij elke opmerking over een slechte nacht, krijg ik als oplossing 'stop met borstvoeding en schakel over op (ingedikte) flesjes'.

​Ik denk wel dat mijn mama -en eigenlijk heel wat mensen- verbaasd is dat ik zo ‘lang’ borstvoeding geef. Algemeen wordt toch aangenomen dat je stopt als de kindjes naar de kribbe gaan of als je opnieuw begint te werken. Bij elke opmerking over een slechte nacht, krijg ik als oplossing ‘stop met borstvoeding en schakel over op (ingedikte) flesjes’. Want ja, mama en papa moeten fris aan het werk. Dat heeft me vaak onzeker gemaakt. Maak ik het mezelf niet te moeilijk? Omdat we zelf in de ratrace zitten, ligt er veel druk op onze kinderen om zelfstandig te slapen en door te slapen. Een zware dikke pap uit een fles zou dan volgens velen wonderen doen. Maar als je vertrekt vanuit je kindje, dan is het voor mij zo logisch dat -als de borstvoeding goed loopt- dikke flesvoeding geen échte oplossing is. Ik probeer nu vooral mild te zijn en stil te staan bij waarom mijn kindjes wakker worden. Hebben ze pijn? Hebben ze veel te verwerken? Ze absorberen en leren fantastisch veel tijdens de eerste twee levensjaren. Ik weet nog hoe intens ik over autorijden droomde als ik het leerde op mijn achttiende, dan vind ik het logisch dat ook mijn baby’s niet altijd vlot slapen. Met de borst geef je niet alleen voeding. Het is ook ondersteuning voor al wat ze meemaken. Het zorgt voor verbondenheid, troost. Ik wil hen op die manier laten weten dat ik er voor hen ben. Ook midden in de nacht als ik de dag nadien om 9u een meeting heb.

We stammen af van aapjes, maar verwachten van onze baby's dat ze zich als vossenjongen gedragen.

​Er is een artikel dat me heel erg geholpen heeft om met die voortdurende tweestrijd om te gaan. Het moedigde aan om stil te staan bij onze biologische natuur. We stammen af van aapjes, die constant bij hun mama zijn. Maar we verwachten van onze baby’tjes dat die zich als vossenjongen kunnen gedragen, omdat dat nu eenmaal meer bij onze huidige (Westerse) maatschappij past. Nu zoeken we zelf onze gulden middenweg om de kindjes zelfstandig te leren slapen maar hen toch de nabijheid te bieden die ze nodig hebben. Een evenwichtsoefening, met respect voor onze grenzen en de noden van onze kindjes. En met borstvoeding. Maar uiteraard is dat een persoonlijke keuze, ik heb ook alle begrip voor mama’s en papa’s die het anders aanpakken. Ouderschap is een zoektocht naar wat past bij je kindjes én bij jezelf.

Hoe voelt het om borstvoeding te geven op een openbare plaats?

​De tweeling tegelijk voeden in het openbaar doe ik eigenlijk niet, want dan zit ik echt met beide borsten bloot; dat zou nogal een zicht zijn. Maar met eentje per keer voel ik me helemaal op mijn gemak. Ik heb nog nooit rare opmerkingen gekregen en ik bedek me ook niet met een doek, dat vind ik onhandig. Enkel als het hard waait, probeer ik met zo’n doek de baby’tjes wat beschutting te geven.

​Hoe kijk je naar je borsten? En is die blik veranderd sinds je borstvoeding geeft?

Vroeger wilde ik altijd grotere borsten, ik had een B-cup. Nu heb ik een F-cup en besef ik hoe handig kleine borstjes zijn. Maar over het algemeen ben ik meer tevreden over mijn lichaam sinds ik mama werd. Misschien niet de eerste zes tot acht maanden - hahaha. Maar tegelijk voel me vaak meer ‘vrouw’ en minder het ‘meisje’ dat aan allerlei (onrealistische) idealen moet voldoen. Ik voel me krachtiger en ben mijn lichaam en mijn borsten dankbaar dat ik drie prachtige, gezonde dochters heb.

Ik voel me meer 'vrouw' en minder het 'meisje' dat aan allerlei (onrealistische) idealen moet voldoen.

​Moest er een toekomstige mama naast jou zitten, welk advies zou je haar geven?

Op vlak van borstvoeding en bevallen zou ik aanraden om goed voor te bereiden. Als je (ongeveer) weet wat te verwachten kan je er beter mee om, vind ik. Neem je partner mee! Zo kan je bespreken hoe jullie het willen aanpakken, samen. En over het moederschap: wees mild voor jezelf. Twijfelen en proberen is oké, we moeten allemaal zoeken naar wat werkt voor ons, en voor onze kinderen.

Herinner je je een grappig moment tijdens het voeden?

Tijdens mijn moederschapsrust in 2018 was ik thuis Leah aan het voeden toen de bel ging. Ik verwachtte een vriendin die iets kwam afgeven dus ging -met Leah aan de borst- open doen. Bleek het geen vriendin maar Kristof Calvo te zijn op zijn verkiezingsronde. Ikzelf schoot in de lach, hij was -heel even maar- de kluts kwijt.

​Ik kan mijn glimlach niet verstoppen als mijn bijna drie-jarige dochter me imiteert wanneer ik lig te voeden en twee poppen aan haar borst houdt.

​Welke rol speelt jouw partner in het verloop van de borstvoeding?

Zijn ondersteuning is absoluut cruciaal. Van bij onze eerste dochter al deed hij vanalles om me aan te moedigen en mijn leven makkelijker te maken. Hij maakte tijdens die hittegolf in de zomer van 2018 bijna elke dag (zelfgemaakt!) ijs met fruit en chocolade voor mij. Heerlijk! En toen ik zou stoppen met borstvoeding omdat we voor een tweede kindje gingen was zijn rol natuurlijk ook erg groot. Hij stond duidelijk klaar om de nacht- en ochtendrituelen mee over te nemen. Leah heeft de borst geen moment gemist dankzij hem.

​Met Billie en Norma moest hij in het begin vaker inspringen voor praktische ondersteuning. Het duurde best lang voor ik hen zelf samen kon aanleggen. En ook nu is zijn rol eigenlijk heel belangrijk. Terwijl de meiden bij mij naar de borst grijpen en dat soms voor extra frustratie zorgt (bij mezelf en bij hen), kunnen ze bij hem ongestoord even hun frustraties loslaten, knuffelen en tot rust komen. En ik dus ook!

Wat is je favoriete borstvoedingshouding?

'Biological nurturing' vind ik heerlijk! Ook met twee tegelijk. Ik ‘hang’ nogal graag als ik voed. Dubbele rugby, wat vaak aangeraden wordt bij tweelingen, is echt mijn ding niet. Na 2 minuten zit ik te schuifelen omdat er iets niet goed zit.

Al zittend en in het openbaar kom ik vaak uit bij de madonna-houding.

Waar zie je jezelf staan binnen dit en één jaar (als het op borstvoeding aankomt)?

Met de COVID-pandemie zou ik sowieso willen voeden tot nadat ik gevaccineerd ben. Ik zou graag antistoffen doorgeven aan mijn baby’tjes via de moedermelk. Maar verder dan dat kijk ik eigenlijk nog niet. We zien wel wat er op ons pad komt.

​Vat jouw ervaring met borstvoeding samen in 1 zin.

Dankzij borstvoeding groeien mijn kinderen, groeit onze band en groei ikzelf tot moeder.