Hoe voelde het om te voeden in de natuur? En om zo gefotografeerd te worden?

Ik vind het enorm bevrijdend om in de vrije natuur borstvoeding te geven. Als ik borstvoeding geef, voel ik me heel erg verbonden met de 'oermoeder', of 'moeder natuur'. Als je dan nog eens voedt in de "vrije natuur", dan geeft dit een extra dimensie aan het voeden.

Ik heb deze foto zelf gemaakt, dus dat voelde helemaal oké aan. Ik ben het gewend van zelfportretten te maken. Gezien ik de bezieler ben van dit project, had ik er uiteraard geen enkel probleem mee om te poseren. Hoewel ik er toch altijd op zal letten dat de foto's die ik maak niet té expliciet zijn. Ik wil geen verkeerd publiek aantrekken...

​Hoe voelt het om borstvoeding te geven in het openbaar?

In de natuur vind ik het heel comfortabel en voelt het ook heel veilig aan. Meestal ben je door weinig of geen mensen omringd. Op een terrasje in het midden van de stad, of op restaurant, is het toch net iets meer onwennig. Zelf voel je geen of weinig schroom, je bent dan ook al maanden gewend van half naakt rond te lopen (in huis dan) want die borst moet toch altijd gemakkelijk bereikbaar zijn (of ze moeten drogen aan de lucht, of wondjes doen minder pijn als je de huid bloot laat...). Maar soms vergeet je wel eens dat voor het merendeel van de mensen dit geen alledaagse kost is, en dan begrijp ik dat het voor sommigen wat ongemakkelijk kan aanvoelen. Waardoor ik me dan zelf - in hun plek - ook al sneller ongemakkelijk zal voelen. Maar bon, als je baby drinkt, is het grootste deel van je borst toch bedekt, dus zo druk maak ik mij er niet om.

Na vier maanden borstvoeding besefte ik plots waarvoor een beha echt gemaakt is.

Wat is je relatie met je borsten?

Wel, ik heb ze lange tijd niet echt opgemerkt. Ze waren er, ze waren oké van vorm en grootte. En... ze hingen niet. Ta-da! Na vier maanden borstvoeding besefte ik plots waarvoor een beha écht gemaakt is. Om die tetjes hun plotse romance met de zwaartekracht een beetje de kop in te drukken. Ik schrok even toen ik merkte dat ze gingen hangen. O jee. Maar toen mijn lief zei dat het zo mooie "mamaborstjes" waren die ik nu had, voelde ik me al een pak beter. Vanaf ik nu in de spiegel kijk en denk 'o jee...' zegt een stemmetje in mijn hoofd: "mooie mamaborstjes". "Sexy". Oké.

​Moest er een toekomstige mama naast jou zitten, welk advies zou je haar geven betreffende borstvoeding?

Je kan het. Je lijf is ervoor gemaakt. Het zit in je natuur om dit te doen. Dat het moeilijk kan en zal zijn, zeker en vast. Vooral in het begin zal je even op je tanden moeten bijten. Maar geef het tijd. Geef jezelf voldoende tijd en gun jezelf genoeg rust om je lijf aan haar nieuwe rol te doen wennen. En drink lekker veel borstvoedingsthee. Een combinatie die ik nog steeds drink: framboosblad, brandnetelblad, citroenverbena, een beetje fenegriek, een beetje venkel, en eventueel nog wat gedroogd fruit erbij. Oh, en de borstvoedingszalf van Weleda! En katoenen beha's en compressen! En waarschijnlijk de beste tip die ik zelf ooit kreeg... Als je tepel zeer plat is, dan kan het helpen om je partner er eventjes aan te laten zuigen (jaja) zodat die mooi zijn vorm krijgt en de baby makkelijker kan aanhappen. Vroedvrouwen gaan je eerder een tepelhoedje aanraden, maar als je het geluk hebt van een nieuwsgierige partner naast jou te hebben... dan werkt deze methode het allerbest. Puur natuur!

Als je jouw ervaring met borstvoeding geven in 1 zin moet samenvatten, hoe zou die klinken?

Borstvoeding geven is voor mij het meest intieme, lijflijke, animale en natuurlijke dat ik ooit gedaan heb in mijn leven.

Herinner je je een grappig moment tijdens het borstvoeding geven?

Toen Merel plots begon te praten met haar mond vol borst.

Wat is je favoriete borstvoedingshouding?

Doe mij maar de rugbypose, of het stokbroodje. Deze houding was mijn redding toen de borstvoeding in het begin moeilijk liep. Mijn tepels zijn nogal "naar buiten" gericht, waardoor de klassieke Madonnahouding (vooral voor de linkerborst) niet vlot ging. Lang leve de vroedvrouw die me de rugby pose liet kennen.​

Ik probeer van elke borstvoeding een moment van rust en bezinning te maken.

​Wil je nog iets kwijt?

Toen het bij mij erg lastig ging en ik begon af te kolven om flesjes te geven (zo rond 5-6 weken), heeft mijn yogaleraar me gemotiveerd om van elke borstvoeding een moment van meditatie te maken. Hij leerde me om verbinding te maken tussen hemel en aarde, en om op zoek te gaan naar blokkades in mijn energiestroom (als je op je adem let, kan je soms voelen dat die ergens "strop" zit). Wanneer je focust op die blokkades, en er vriendelijk naar ademt, en liefdevolle energie stuurt, dan kunnen ze oplossen. Zo kan je ook zuivere en liefdevolle energie doorgeven aan de baby terwijl hij drinkt. En het is ook de taak van de baby om te drinken, geef hem of haar de tijd om aan zijn nieuwe "job" te wennen. Probeer het niet te hard te controleren allemaal, maar laat het gebeuren. Adem in naar de pijn en probeer zoveel mogelijk te ontspannen. En weet: ook dit gaat voorbij. Zowel de pijnlijke als de mooie momenten. Ik kan iedereen aanraden om op een meditatieve manier te voeden. Als kersverse mama heb je zelden tijd om tot rust te komen. Als je elke borstvoedingsessie gebruikt om naar binnen te keren, dan heb je al minstens 8 momenten per dag waarop je rust kan vinden. En dat is onbetaalbaar.