Nele is 28 jaar, woont in Gavere en is mama van Rémi, 7 maanden.
Hoe verloopt de borstvoeding tot nu toe?
Heel goed, ik ben bij de 'lucky few' bij wie de borstvoeding van in het begin relatief vlot gelopen is. Rémi hapte goed aan, ik heb nooit kloven gehad, nooit moeten bijvoeden,... Het was in het begin wel gevoelig, maar echt pijn heb ik niet gehad. De eerste twee nachten in het ziekenhuis was Rémi nog te moe om te drinken en dan heb ik een paar keer manueel moeten afkolven om hem de melk met een lepeltje te geven. De trots die ik voelde toen ik drie (!!) koffielepeltjes melk had kunnen geven, wauw!
Eenmaal thuis heb ik even te maken gehad met overproductie maar door de goede begeleiding van mijn vroedvrouw was dit snel gestabiliseerd. Rémi heeft altijd goed aangehapt en goed gedronken, maar ondanks de vele voedingen kwam hij telkens maar een klein beetje bij waardoor hij zakte op de curve. Daar heb ik me wat zorgen in gemaakt, maar zolang hij niet afviel, was het oké. Hij was bij de geboorte een reus van 4,230kg en 54cm dus hij had wel wat overschot.
Nu zijn de borstvoedingsmomenten echt 'quality time' met Rémi; gezellig samen in de zetel en even genieten. Het voelde van in het begin ook heel natuurlijk aan, alsof het altijd zo had moeten zijn. Door het borstvoeding geven is er een soort van ‘oermoeder’ in mij ontwaakt, haha! Ik geloof ook sterk in mijn buikgevoel en dat wanneer iets goed voelt, je dat gevoel moet volgen, en dat is alleen nog maar versterkt door borstvoeding te geven. Als iets niet goed aanvoelt, dan zal ik het ook niet doen.
Het voelde van in het begin ook heel natuurlijk aan, alsof het altijd zo had moeten zijn.
Hoe vaak voed je gemiddeld per dag?
Momenteel zitten we op 6 melkvoedingen en daarnaast nog groentepap en fruitpap. Ik kolf ook nog terwijl hij de vaste voeding eet zodat mijn productie niet te snel zou dalen. In het begin zaten we op 10-12 voedingen per dag en dan is het lang 9 voedingen geweest. Aangezien zijn gewicht niet zo goed steeg, heb ik bijna altijd gevoed op schema zodat ik zeker aan een voldoende aantal voedingen zat. We hadden het geluk dat Rémi vrij snel doorsliep, maar het nadeel was dat hij dan geen droomvoedingen kreeg. Een aantal weken lang waren we ‘s nachts meer bezig om hem goed wakker te krijgen om te drinken, dan dat hij effectief dronk, dus zijn we in samenspraak met de vroedvrouw gestopt met de nachtvoedingen. Daardoor moesten alle voedingen overdag vallen, wat ervoor zorgde dat er nooit langer dan twee uur tussen 2 voedingen zat. Toen daar de vaste voeding bijkwam op zes maanden had ik het gevoel dat ik hem elk uur eten aan het geven was; dat was wel even zwaar. Nu eet hij volwaardige porties groente- en fruitpap en hebben we de fles van een uur voor zijn vaste voeding laten vallen. We doen wel nog melk in zijn groentepap en daarna krijgt hij ook nog een bekertje met melk, kwestie dat hij niets tekort komt.
Gaf je moeder jou borstvoeding? En had dit een invloed op je eigen borstvoedingsverhaal?
Ik heb zelf ook tot 6 maand borstvoeding gekregen maar dit heeft voor mij niet mee bepaald of ik al dan niet borstvoeding ging geven. Ik wist al lang dat ik borstvoeding wou geven en ik ben pas tijdens mijn zwangerschap meer gaan vragen aan mijn mama over haar zwangerschappen, borstvoeding, enzovoort. Borstvoeding geven was voor mij zo een evidente keuze, ik heb nooit aan kunstvoeding gedacht. Ik heb tijdens mijn zwangerschap wel heel vaak gezegd dat ik borstvoeding wou geven als het lukte, maar niet koste wat kost. Achteraf gezien denk ik dat ik dit vooral zei om de lat voor mezelf niet te hoog te leggen, maar dat ik toch alles zou gedaan hebben om het te doen lukken.
Hoe voelt het om borstvoeding te geven op een openbare plaats?
Ik heb geen problemen om in het openbaar te voeden, ik heb al trots op de dijk in Oostende of op de Korenmarkt in Gent zitten voeden. Ik merk dat ik het lastiger vind bij mensen die ik ken. Niet voor mezelf, maar omdat ik denk dat zij zich gaan generen als ik daar zit te voeden. Nu ja, dat is maar een klein stemmetje in mijn hoofd en ik doe het lekker toch, haha! Uiteindelijk is er niets natuurlijkers dan een mama die haar kind voedt, toch?
Uiteindelijk is er niets natuurlijkers dan een mama die haar kind voedt, toch?
Hoe kijk je naar je borsten? En is die blik veranderd sinds je borstvoeding geeft?
Mijn borsten zijn wel veranderd door borstvoeding te geven. In het begin had ik best veel last van stuwing en waren het precies twee ballonnen, wow. Nu zijn ze niet meer zo stevig, maar goed, het doel heiligt de middelen. Nu kijk ik vooral naar mijn borsten als iets praktisch: altijd eten bij, altijd troost bij,... Ik had het in het begin moeilijk met die verandering, maar niets houdt me tegen om er later (na mijn volgende borstvoedingsavonturen) iets aan te laten doen, als het me dan nog zou storen.
Moest er een toekomstige mama naast jou zitten, welk advies zou je haar geven?
Laat je goed begeleiden. Ik heb een fantastische vroedvrouw die echt goud waard is! Ze is ook lactatiekundige dus ik was op voorhand heel goed geïnformeerd over het verloop van borstvoeding, wat ik kon verwachten, … Ik heb echt zoveel aan haar gehad, zowel tijdens de zwangerschap, als vlak na de bevalling, als nu nog steeds. Ik stuur nog vaak berichtjes naar haar met vragen, en ze komt ook af en toe nog eens langs om te kijken naar Rémi zijn gewicht, hoe het loopt met de voedingen, enzovoort. Ik kreeg van haar ook de raad: ‘De eerste twee weken na de bevalling is het jouw taak om gewoon in de zetel zitten met de baby. Lekker veel huid-op-huidcontact, veel aanleggen en rusten na de bevalling. Laat je maar lekker dienen!’ En dat heb ik ook gedaan!
Herinner je je een grappig moment tijdens het voeden?
Tijdens een bepaalde nacht was Rémi wakker en hij lag bij ons in bed om te eten. Hij hapte maar niet goed aan en ik bleef maar mijn borst aanbieden maar hij maakte vreemde geluidjes en hapte niet aan. Toen ik keek met het lichtje van mijn gsm zag ik dat zijn gezicht vol melk hing; ik was hem blijkbaar aan het douchen met mijn melk, woepsie! Logisch dat het kind niet kon aanhappen! Ook herinner ik mij het moment dat de consulente van Kind&Gezin op huisbezoek kwam vlak na de geboorte. Ik zat in de zetel Rémi te voeden in mijn kamerjas, en we hebben zo het hele gesprek gedaan. Toen ze vertrok, zag ik in de spiegel aan de voordeur dat ik een hele natte plek had van het lekken van mijn andere borst. Mijn compres zat zo vol dat het gewoon doorgelekt was. Prachtig zicht waarschijnlijk: ik in mijn kamerjas, mijn haar niet gekamd en met lekkende borsten!
Ik snapte niet waarom ik kunstvoeding zou geven als ik nog borstvoeding wou en kon geven.
Welke rol speelt jouw partner in het verloop van de borstvoeding?
Mijn vriend is fantastisch! Hij heeft mij altijd gesteund in de keuzes die ik maak. Hij zorgde die eerste weken altijd dat ik eten en drinken had, dat ik niets hoefde te doen buiten in de zetel zitten met Rémi. De eerste weken was hij ‘s nachts ook altijd wakker wanneer Rémi moest eten en hielp hij met het verversen. Ik kan mij wel voorstellen dat het als papa niet altijd simpel is om een band te krijgen met de baby als de mama borstvoeding geeft, zeker in het begin, maar ieder moment dat mijn vriend de mogelijkheid zag, zat hij in de zetel met Rémi op zijn buik. Ook nu is dat het eerste wat hij doet wanneer hij gedaan heeft met werken: Rémi een dikke knuffel geven en samen een beetje spelen. Hij geeft Rémi nu ook elke avond een flesje afgekolfde melk voor het slapengaan, zo hebben zij ook hun 'quality time' samen.
Wat is je favoriete borstvoedingshouding?
Ik voed altijd in de klassieke madonna-houding, dat vind ik het gemakkelijkste in de zetel. Wanneer Rémi ‘s nachts eet, voed ik liggend op mijn zij in bed, zalig! Zo kunnen we allebei nog een beetje indommelen. Hij valt dan ook zo in slaap en dan blijft hij de rest van de nacht veilig bij ons in bed liggen, puur genieten!
Waar zie je jezelf staan binnen dit en één jaar (als het op borstvoeding aankomt)?
Ik vind het moeilijk om dit te zeggen, oorspronkelijk had ik gezegd dat ik zes maanden borstvoeding wou geven. Toen die kaap dichterbij kwam, bestelde ik een kleine verpakking kunstvoeding. Maar toen die toekwam, voelde ik dat ik daar helemaal nog niet klaar voor was, heel raar. Ik snapte niet waarom ik kunstvoeding zou geven als ik nog borstvoeding wou en kon geven. Mijn productie zat goed, door de lockdown was ik nog thuis, ik genoot ervan, … Ik heb het doosje in mijn kast gezet en heb er niet meer naar gekeken. Negen maanden is de volgende mijlpaal voor mij. En daarna? Dat zien we wel.
Vat jouw ervaring met borstvoeding samen in 1 zin:
Vloeibare liefde waar je groot van wordt, pure magie!
Wil je ook graag jouw borstvoedingsverhaal in woord en beeld laten vastleggen? Boek dan een fotoshoot met Josefien